برف (فقه)برف، آب منجمد سفید رنگی است که از آسمان، فرو می‌ریزد. از این عنوان، به مناسبت در بابهاى طهارت، صلاة، صوم و احیاء موات، سخن رفته است. ۱ - وضو و غسل با برفکسى که براى وضو یا غسل، جز برف یا یخ در اختیار ندارد، در صورت امکان، باید آن را آب کند و وضو بگیرد یا غسل کند، و در صورت عدم امکان، وظیفه‌اش تیمم است. ۲ - نجس شدن قسمتی از برفاگر نجاست به قسمتى از برف برسد، قسمت هاى دیگر نجس نمى‌شود. ۳ - نماز خواندن بر روی برفنماز گزاردن بر روى برف و یخ، مکروه است. سجده کردن بر برف و یخ، صحیح نیست. نمازگزار هنگام بارش برف شدید که ایستادن روى زمین، دشوار است، در صورت امکان باید ایستاده بر مرکب، نماز بگزارد وگرنه بر مرکب بنشیند و نماز بخواند. ۴ - سر فرو بردن روزه دار در برففرو بردن سر در برف، روزه را باطل نمى‌کند. ۵ - برف روفتن بام خانه اجارهایروفتن برف بام خانه‌ی اجاره‌ای بر عهده‌ی مالک است؛ لیکن برف حیاط خانه، اگر کم باشد و مانع بهره‌بردارى مستأجر نباشد، بر عهده‌ی مالک نیست. ۶ - برف ریختن در پای دیوارخانه اجارهایجایز نیست مستأجر برف ها را در پاى دیوار خانه بریزد. ۷ - حیازت برف و یخبرف و یخ با حیازت، تملک مى‌شوند. ۸ - پانویس۹ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۱۰۱. |